Menu
Uzależnienie skutkuje nieprawidłowym funkcjonowaniem nie tylko chorego, ale także jego bliskich. Ma ono wpływ na samopoczucie członków rodziny i psuje relacje partnerskie. Zażywanie narkotyków, nadmierne i częste spożywanie alkoholu, hazard i inne uzależnienia sprawiają, że rodzina uzależnionego żyje w ciągłym stresie i niepewności. Nie zawsze to osoba uzależniona jest przyczyną napiętej sytuacji wśród bliskich osób. Często te osoby poprzez swoją postawę i zachowanie nasilają problem lub utrudniają wyjście choremu z uzależnienia. Zastanawiasz się czy terapia współuzależnionych jest dla Ciebie? Sprawdź.
Współuzależnienie to pozostawanie w znaczącej (często traumatycznej) relacji z osobą z uzależnieniem, w rozumieniu wspólnego życia lub zamieszkiwania. Jest to przyporządkowanie całego swojego życia drugiej osobie i życie jej życiem zamiast własnym. Osoba współuzależniona porzuca dotychczasowe marzenia, zaniedbuje swoje potrzeby i dostosowuje się do rytmu picia, zażywania narkotyków lub innych czynności osoby uzależnionej.
Bardzo często współuzależnienie dotyczy partnerów lub partnerki osoby z uzależnieniem, a także pozostałych członków rodziny (rodziców, rodzeństwo).
Najczęściej zdarza się współuzależnienie od alkoholu, ponieważ uzależnienie od alkoholu jest jednym z najczęściej występujących nałogów. Jednak istnieje więcej rodzajów współuzależnień. Można wyróżnić również współuzależnienie od:
Istnieje cienka granica między uzależnieniem a współuzależnieniem. W jaki sposób można rozpoznać współuzależnienie?
Objawy współuzależnienia od alkoholu oraz narkotyków zazwyczaj zaczynają się w momencie wypierania istnienia problemu. W dalszej fazie pojawia się okłamywanie siebie i innych, zatajanie nałogu, a pod koniec poczucie bezsilności, beznadziei oraz depresja.
Według amerykańskiej psycholog Janet Woititz o współuzależnieniu alkoholowym mogą świadczyć:
Uzależnienie jest powodem cierpienia całej rodziny. W związku z tym współuzależnienie również podlega terapii. Zwiększa to szanse na wyzdrowienie osoby uzależnionej oraz poprawę jej relacji z bliskimi. Kiedy leczeniu podlega jedynie osoba uzależniona lub tylko ktoś z jego otoczenia, szanse na wyzdrowienie zmniejszają się o połowę. Terapia rodzin z reguły trwa dłużej niż terapia osoby uzależnionej. Ma to związek z trudnością w zmotywowaniu się do próby wprowadzenia zmian. Osoby współuzależnione często podejmują decyzję o przerwaniu terapii, ponieważ są przekonane, że jej nie potrzebują.
Terapia dla współuzależnionych wygląda podobnie jak terapia osób uzależnionych. Nie są one prowadzone łącznie. Terapia osób współuzależnionych prowadzona jest zarówno w formie terapii indywidualnej, jak i grupowej. Zajęcia w grupie umożliwiają zdystansowanie się wobec danej sytuacji, podejście do niej ze zrozumieniem oraz ułatwia przetrwanie najtrudniejszych momentów.
Głównym celem terapii dla osób współuzależnionych nie jest pomoc osobie uzależnionej w walce z uzależnieniem ani ratowanie rodziny czy związku. Jest nim wprowadzenie zmian w samym sobie oraz uświadomienie sobie, że sami decydujemy o swoim życiu. U osób współuzależnionych występują mechanizmy obronne, które ułatwiają codzienne funkcjonowanie, jednak chronią osobę uzależnioną i umożliwiają jej dalsze życie w uzależnieniu. Dzięki terapii możliwe jest zdiagnozowanie problemu oraz stawienie mu czoła dzięki nauce nowych zachowań, oddzielaniu swojego życia od cudzego oraz pracy nad swoimi emocjami.
Dzięki terapii osoba współuzależniona:
Zadzwoń lub napisz pod
Ośrodek Niwa – Centrum Leczenia Uzależnień
Nasz program oscyluje wokół znalezienia rozwiązań użytecznych i pomocnych dla każdego uczestnika terapii.
Wojoweb